Daha cok genc bir yazi

Dün dogum günümdü. Cocukken dogum günümün hatirlanilmasi cok önemli idi. Unutulunca acayip küserdim. Büyüyünce o kadar da önemli olmadi. Sadece dogdum, niye kutlayalim ki dedim. Simdiler de ise hem önemli hem de önemsiz. Yani unutulsa ne olur. Tabi ki hic bir sey. Beni bir yil boyunca unutan, önemsemeyen insanlar bu günü de hatirlamasinlar. Hep benimle birlikte olan insanlar bu gün de benimle birlikteler. Mutlu bir gündü. Daha gencim. Bunu duymakta güzeldi. Tabi bunu söyleyenler 26 ini geri de birakan insanlardi. "Biz 26 ini kiymetini bilemedik sen bil" dercesine cok "gencsin" dediler.
Dogum günün 2 gün boyunca kutlanir benim hep. Aile fertleri beni hep 28 subat dogumlugum diye hatirlarlar. O yüzden is arkadaslarim 27 Subat ta, ailedekiler 28 Subat ta kutluyorlar. Hic sikayetci degilim.
Bu yasim diger yaslarimdan farkli olmali. Üzüntüler, ayriliklar, hastaliklar bizden uzak olmali. Ama hakli bir istek bu. 25 yil boyunca senenin yarisini hastanelerde gecirdim. Hem kendi saglik sorunlarim yüzünden, hem yakin cevremde ki insanlarin saglik surumu nedeni ile. 2 vatanli hayat sürdürüyorum. Türkiye ve Isvicre arasinda ki gidis gelisler. Bu gidip gelmeler öyle tatil amacli olmuyor. Hic düsünmedigim bir an da tatil icin geldim su iliman ülkeye, geri dönemedim. Birilerine sarilip söyle doya doya "elveda" dememistim. Ne de olsa tatil icin, kisa sürecekti. Nerdeeee. Hayatim hep öyle zaten. Köklü degisiklikler yapiyorum ve bu kararlari almam sadece on dakika sürüyor.
Hayatima birileri giriyor, gidiyor. Aglamiyor, üzülmüyorum. Sonra giden ansizin geri dönüyor. Sasirmiyorum. Kaotik bir hayat benim ki.
Ama ben hep ayni soguk kanliliktayim. "Yasamam gerekliymis" diyorum. Ah bir de ders almayi basarabilsem. Mükemmel olacak.
Velhasili iyi ki dogmusum.