Sesli Düsünüyorum

Aklimdan gecenleri yazmaysam patlicam galiba.

Ben cocuk istemiyorum dedigim de, annem, ablam, kaynanam bütün hisim akraba tarafandin baski gördüm. Dogur dogur diye. Yok onlar yardim edermis de, calismama bir engeli olmazmis da falan da filan da.
Dogurduk, hastanenin kresine birakiyim oglusumu dedim; kücücük bebek yabanciya emanet edilir mi? yürüyüp konusana kadar bizler bakariz.
Tamam peki gece kim bakacak. Abim gece istemem, neymis uykusuz kalamazmis.
Babam; anneler gece nöbeti tutmamali, öyle sey olamaz.
Ablam; Bir gece yardima geldi, bin gece konustu.
Simdi nöbetteyim. Her zaman ki gibi; cok calisiyorsun, daha az calis. Ayni gün kina vardi, artik bir kismimiz gitmeyiz, senin ogluna bakariz. Abimin karisi "hic bana bakar misin diye sormuyorlar, bari biri benim yanimda dursun hem kendi cocucugm hem batuhan a bakamam"
Sabah isten cikinca gel ogluna sen bakarsin. Bebek mevlüdü var.
Evet hayat bana mutluluklar sunuyor, ben hayati anlayamiyorum. Annem babam, cocugum var. Kocam da var gibi bir sey. Bunlari düsünüp mutlu olmaliyim da biraz da uyusaydim bari.